Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2023 r. w sprawie C-140/22 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że konsument nie musi składać przed sądem sformalizowanego oświadczenia o akceptacji skutków nieważności umowy kredytowej, a także ma prawo do zwrotu pełnej wartości roszczeń, bez pomniejszenia jej o równowartość odsetek jak należałaby się bankowi gdyby umowa ta pozostała w mocy.
Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2023 r. w sprawie C-756/22 TSUE orzekł, że w sytuacji uznania nieważności umowy w całości, bankowi przysługuje jedynie zwrot kwoty udostępnionego kapitału oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od daty wezwania. Innymi słowy TSUE przesądził, że bankowi nie należy się nic poza zwrotem wypłaconego kapitału kredytu, w tym przede wszystkim zwrot zwaloryzowanej kwoty kapitału.
Natomiast najświeższym wyrokiem bo z 14 grudnia 2023 r. w sprawie C-28/22 orzekł, że nie jest uprawniona, przedstawiana przez banki, koncepcja przewidująca, że przedawnienie roszczenia banku o zwrot kapitału kredytu zaczyna się dopiero od dnia, w którym umowa stała się trwale bezskuteczna. Odmienna interpretacja jest nieuzasadniona skoro termin przedawnienia roszczeń konsumenta wynikających z nieważności tej umowy rozpoczyna bieg w chwili, w której dowiedział się on lub powinien dowiedzieć się o nieuczciwym charakterze warunku powodującego tę nieważność. Innymi słowy TSUE przesądził, że początek biegu przedawnienia roszczeń banku rozpoczyna się tak samo jak dla konsumenta, czyli od momentu gdy dowiedział się on lub powinien się dowiedzieć o nieuczciwym charakterze warunku umownego.
Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2023 r. TSUE przesądził również, że bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania kwoty należnych do zwrotu kredytobiorcy, jeżeli wykonanie przez bank prawa zatrzymania skutkowałoby utratą przez konsumenta prawa do odsetek za opóźnienie.
